اپیدمیولوژی جراحات ناشی از حوادث ترافیکی در تهران در سال ۱۳۸۶: مطالعه ای مبتنی بر جمعیت

مقدمه: روش­های متفاوتی برای تعیین مصدومیت های ترافیکی وجود دارد لیکن هریک با محدودیت هایی مواجه هستند. این مطالعه با استفاده از رویکرد مبتنی بر جمعیت که احتمال کم شماری در آن کم است، به ارزیابی این مشکل سلامت در جمعیت تهران پرداخته است. مواد و روش­ها: 2488 خانوار تهرانی که به­صورت تصادفی انتخاب شده بودند وارد مطالعه شدند. پرسشگران با مراجعه به محل سکونت ایشان پرسش­نامه ای را که حاوی سؤالاتی در مورد نوع و تعداد وسایل نقلیه موتوری خانواده، سابقه تصادف و جراحت در سال 1386 و مشخصات دموگرافیک اعضای خانواده بود را تکمیل نمودند. مصاحبه­ها ضبط شده و پس از کنترل کیفیت و تطابق با پروتکل مصاحبه، پاک شدند. یافته­ها: نمونه مورد بررسی شامل 9100 شهروند می شد. 119 مصدومیت و 3 مورد مرگ ناشی از حوادث ترافیکی در نمونه مورد بررسی یافت شد. در سال 1386 میزان بروز سالیانه کل حوادث ترافیکی در جمعیت مورد مطالعه 1/13 در هزار (95% ci: 10.8 - 15.6) و حوادث ترافیکی کشنده 33 در صدهزار (95% ci: 6.80 - 96.32) بود. میزان بروز سالیانه مصدومیت ترافیکی برای موتورسواران 95 در هزار بود. نتیجه­گیری: این مطالعه مبتنی بر جمعیت، تعداد مصدومیت های ترافیکی را حدود 10 برابر بیش­تر از آمار رسمی به دست داد. این امر نشان می دهد که در آمار رسمی، مصدومیت های جزیی ثبت نشده و در نتیجه ابعاد مشکل در بخش سلامت کم­تر از واقع برآورد می شود. نیاز به سیستم ها پایش دقیق که قادر به کشف اکثریت موارد مصدومیت های ترافیکی باشند، احساس می شود.